Stress is een onlosmakelijk onderdeel van ons leven en dus een alledaags verschijnsel. Stress is ook een variabel verschijnsel; eigenlijk gaat het meer om het stressniveau. Dit kan variëren tussen laag (we zijn dan zeer ontspannen) tot zeer hoog (we zijn dan zeer gespannen). Een constructief stressniveau activeert bepaalde lichaamsfuncties, waardoor we alerter, geconcentreerder en actiebereid worden, in staat tot adequaat functioneren. Een langdurig te hoog stressniveau verstoort het evenwicht tussen draagkracht en draaglast, waardoor we in een neerwaartse spiraal terecht komen en op den duur niet meer adequaat kunnen functioneren. Daarom is het belangrijk de eerste signalen van stress te herkennen. Deze signalen kunnen op verschillende manieren tot uiting komen en ze hebben een belangrijke functie: het zijn waarschuwingssignalen, die attenderen op het opbouwen van ontregelende stress. Elk signaal is te beschouwen als een rood lampje: er is iets niet goed, er moet iets veranderen. (insert image).

Een te hoog stressniveau en dus een verhoogd risico van de verstoring van het evenwicht van draagkracht en draaglast is per individu bepaald. En wanneer een te hoog stressniveau bereikt wordt is afhankelijk van meerdere factoren en de context waarin iemand functioneert. Wat voor de één een stressfactor is, hoeft dat voor de ander niet te zijn. Met andere woorden de interpretatie van een potentiële bron van stress, de stressor, is medebepalend voor het te ervaren stressniveau. (insert image).

Het is duidelijk dat passiviteit klachten van verschillende aard tot gevolg kan hebben. Maar dit kan op termijn ook gelden voor de actieve reactie als die bestaat uit vermijden of vluchten. En dat zal gevolgen hebben voor de betrokken DGA, voor het bedrijf en voor de werknemers. Met name in de huidige economische situatie is snel actief ingrijpen raadzaam. Denk hierbij aan het inschakelen van een professional, die kan helpen het stressniveau te verlagen door de oorzaken van de stress in kaart te brengen en deze te helpen bestrijden. ■ John Muller 2009.